Op zijn laatste CD, “in de maat van de seizoenen”, zingt Wannes van de Velde:
Op ‘nen trein moest ik nie’ wachten,
ik ging nieverans naartoe,
en de zweerden van d’horloge
wezen gene rendez-vous.
En de regen van de lente
kletste neer zonder lawijt
op la dernière gare du monde
aan het einde van de tijd.
Twee maand geleden heb ik nog met zijn vrouw gebeld. Hij was wat beter, het was heel slecht geweest. Ik moest hem een gunst vragen. ZIjn echtgenote heeft het hem gevraagd, het was OK.
Ergens in de tweede helft van de jaren 60, op het Conscienceplein in Antwerpen heb ik deze foto genomen. Zo te zien voor de gevel van de Caroluskerk. Wannes was toen al bekend. Zelf begreep ik die doedelzak niet goed. Dat was toch niet modern. Den tijd van Breughel was gedaan. Doedelzak dat is voor Schotten.
Van de oude volksliederen die hij zong waren er maar weinig die me aanspraken. Mij vader daarentegen die genoot ervan. Later hebben we hem een LP met oa het lied “Adam en Eva” cadeau gedaan. Ik was nog te jong om het te begrijpen.
Jaren later ben ik van de muziek van Wannes gaan houden. Mijn eerste CD die ik toen van hem kocht is al 6 maand zoek. Ik zal hem ooit uitgeleend hebben. Ik hoop dat hij nog te koop is.
Tijdens de pauze van een optreden in de Café des Arts, feliciteerde ik hem met het life optreden. (met oa liederen die op de CD stonden die ik niet meer vind) Hij bedankte me hartelijk om er daarna ernstig aan toe te voegen dat hij zich nu moest concentreren voor het tweede deel.
In de Peña Flamenca de Amberes kende iedereen Wannes. Hij speelde fantastisch goed de klassieke flamenco stijl. Zelf bleef hij daar heel bescheiden over, hij zei steeds dat de anderen veel beter waren. Ik zie hem nog binnen komen en stil in een hoekje aan de tafel zitten. Hij had genen dikke nek.
Ik heb nooit iemand zo boeiend horen vertellen als Wannes. Je zag het als een film voor je ogen gebeuren. Naast een groot artiest, had hij ook iets te vertellen. Of het nu in een lied, een vertelling of tijdens een interview was. Als de mens Wannes sprak dan luisterde ik heel aandachtig, want hij had nagedacht over wat hij zei. Nagels met koppen.
Ik zal hem missen
kleinbeeld 